Twee keer geen winst, maar wat een feest! Feest Two.

Ik was nog nooit op dit feest geweest. Partyboat gemist, andere afspraken, je kent dat wel. Maar op zondag 10 juli moest het er dan toch maar eens van komen. Natuurlijk kwam het ook doordat mijn aspirantendochter, Isabel Kester, ook naar dat feest zou gaan. Samen met Noa van Schie. En je wilt toch dat ze zich, als jongelingen, een beetje gedragen. Ik was niet van plan om te gaan drinken, dus was op de motor naar het complex van Blue Birds gereden. Want daar zou het gebeuren gebeuren.

Je hebt dat wel eens, dat je naar een feest gaat, geen idee hebt wat je ervan moet verwachten, en dat het achteraf zo leuk is geworden, dat je later zegt van: “Weet je nog, toen en toen?” Nou dat later, dat is dus nu. Want ik ga er wat over zeggen.

Een feest wordt natuurlijk gemaakt door de gasten. Je kan nog zo’n mooie accommodatie hebben, maar de aanwezigen moeten de sfeer neerzetten. Wie waren er op het feest? Melissa Brusselaars, Arjetta Timmer en Daniëlle Laros waren er. Lianne Siebring natuurlijk. Kelly Scheffer en Silea Bos. Louise Wulffers was er ook bij, en Caitlin Spaans. Ilse Bos , Tessa Plomp, Luna en haar zusje Tara Neleman, die altijd Taartje wordt genoemd. Maar natuurlijk waren ook Nienke Hazebroek en Carli Delemarré erbij. Megan Bos, Joëlle de Bruin en Bibi Vrouwenfelder. Noa van Schie en Isabel Kester waren wat later omdat de navi de nieuwe A4 niet wist te vinden. Party-animal Joyce Zandvliet ontbrak ook niet natuurlijk, samen met Esme Molenkamp en Royama Baly. En probeer Cora Strijk maar eens van een feest weg te houden. Lukt je niet! Gelukkig had dit zooitje ongeregeld een oppas meegenomen. Thierry Walraven. Het moet een beetje in banen geleid worden natuurlijk als ze weer helemaal los gaan.

Om drie uur werd het startsein gegeven. Alle dames hadden zich hetzelfde uitgedost. Het thema van de happening was: Softbal! De Blauwe vogels staan op de eerste plaats. Ongeslagen. Op één gelijk spel na, alle 8 wedstrijden gewonnen. De laatste wedstrijd hadden onze dames met 9 – 6 verloren. Onze Rooie vogels staat op de 5e plek. 1x gelijk 5x gewonnen, maar ook 4x verloren. Waar is het feestje? Het was nog niet helemaal duidelijk of het feestje wel hier zou zijn. Volgens het TV principe (Thuis/Veld, red.) begonnen wij aan slag. En dat ging helemaal niet slecht! Helaas voor onze Ooievaarsters werd er ook prima verdedigd. De ingevlogen hulptroepen, Noa en Isabel zaten nog op de bank. Heel goed. Eerst proberen er op eigen kracht te komen, lukt dit niet, het geheime wapen inzetten. Slim bedacht van Thierry. Thierry verving trouwens Berry. Het klinkt als een nieuw ijsmerk: Thierry & Berry Cookiecrunch, maar het zijn gewoon de vervangend en vaste coach.

Bibi stond te pitchen zoals er gepitcht moet worden. Strak, slow, hard, randje wijd, randje slag, outside en een heleboel inside corner. Het had nu al een feest geweest voor Bram Leliveld (vader Rutger, red.) maar die was er niet. Hij heeft dus wat gemist. De Delftse Parkieten hadden het er moeilijk mee. Er werd wel geraakt, maar vaak net niet vol. Ik denk dat er minimaal 15 ballen over de backstop het fietspad opgevlogen zijn. Dat op zich was prettig voor Michel Spaans, (voormalig voorzitter Storks, red.) Want hij moest nog wat kilo’s kwijt en stekkerde dus fietspadje op en fietspadje af om weer ballen te verzamelen, met matig resultaat overigens. Ik heb het nu over de ballen. We hebben hem niet voor en achteraf gewogen.

De wedstrijd had alles en meer wat een spannende wedstrijd moet hebben. Esme zat achter elke bal die Bibi pitchte, en had nette aanworpen naar twee. Er werd lekker geslagen door onder andere Joyce, Nienke en Carli. Helaas voor Carli was het eerste honk vaak te ver en was de bal eerder gearriveerd dan Carli zelf. Aan haar gezicht te zien, als ze terug naar de dug-out rende, vond ze dit niet zo plezant. Tara Neleman, de derde honk mevrouw uit Delft, was aan slag. Zij werd luidkeels aangemoedigd door de rest van de blauwe zwerm. “Taartje, Taartje, Taartje !” Het deed vermoeden dat het team door Maison Kelder gesponsord werd. Maar aangezien niemand “Hazelnoot/schuim” er tussendoor riep, denk ik toch van niet. Bovendien is het altijd beter dan Titia te heten en gesponsord te worden door Christine LeDuc. Maar goed, Tara aan slag. Bibi stond sterk te pitchen, maar met twee slag wist Tara toch een slag er uit te persen. Helaas voor haar was het een eenvoudig boogballetje richting Cora, die iets voor haar eerste honk stond. Met een lichtvoetig hupje, maar helaas met een net zo lichtzinnige gedachte probeerde Cora de bal te vangen. Het boogje vloog mooi (vond Tara) over haar handschoen heen. Gelukkig hadden wij Megan nog! Zij was achter Cora gedoken, pakte de bal en kroop als een levende panna tussen Cora, die intussen geland was, haar benen door en dook naar het honk. En zo kwam alles toch nog goed zou je denken. Nee dus. Komen wij erachter dat Taartje van snelrijzend bakmeel is gebakken! Razendflitsend snel blijkt zij te zijn. Staat haar veters al te strikken op het eerste honk, terwijl wij dachten een mooie actie gemaakt te hebben.

Het staat 2 – 1 voor de Blauwe dames. Bibi heeft een mooie twee-honkslag geproduceerd en staat dus op twee. Thierry heeft de cavalerie er bij geroepen. Isabel en Noa verschijnen op het strijdtoneel. Isabel aan slag. Thierry wrijft twee keer aan zijn linker arm, zet zijn pet scheef en weer recht en krabbelt langdurig aan zijn kruis. Isabel weet genoeg. Vooral het langdurige gekrabbel betekent: “Leg de bunt van jouw leven neer!” Daar komt de pitch, Isabel zakt in, “Tok!” hoorde je alleen. Een stofwolkje en Isabel was al onderweg naar honk één. Caitlin uit Spanje stond al klaar om de aangegooide bal te verwerken, maar die kwam niet. De Blue Birdse catcher dook naar voren en grabbelde naar de bal. Te haastig wierp ze naar het eerste honk. Caitlin kon hem niet goed verwerken. Isabel schoot door over het eerste honk, net als de bal. Bibi was niet stil blijven staan. Door de doorgeschoten bal, schoot zij ook door over drie naar thuis. 2 – 2! Maar we waren nog niet klaar! Noa aan slag. Twee slag al aan haar broek. De derde pitch werd goed geraakt. Richting het eerste honk. Daar stond Caitlin, die had geleerd van Cora dat je niet lichtzinnig over een boogje moest denken. Zij ving en is helaas gezegend met grote voeten. Zij draaide haar linkervoet 180 graden om, en raakte haar honk aan. Isabel stond daar nog een metertje vanaf richting twee. Dubbelspel.

De gelijkmakende slagbeurt. Blue Birds kon ook deze wedstrijd nog winnend afsluiten. Nog één puntje erbij was genoeg om van de 8 winstpartijen er 9 te maken. Het tweede én derde honk was al bezet door de blauwe flierefluiters. De volgende slagvrouw ging naar de kant met 3 slag. Thierry riep het team naar de kant. Overleg momentje. Het outfield bestond uit Noa links, Carli mid, en Isabel rechtsveld. Maar Thierry had een snood plannetje gesmeed. Isabel werd weggehaald uit het rechtsveld en toegevoegd als extra korte stop. Dit hield dus in dat het infield nu bestond uit het derde honk, de korte stop, een vreselijk korte stop en het tweede honk. Noa en Carli moesten het outfield maar oplossen. Bibi vond het een leuk plan, maar vond het toch prettiger om met volle bak gewoon snoeihard een slag er achter aan te gooien. De tweede nul was daar. Helaas voor ons kwam Silea Bos aan slag. (denk ik, ze lijken allemaal op elkaar met die helmpjes op.) Hoe dan ook, Melissa Brusselaars (zij kan het namelijk ook zijn) was berucht. Een gevaarlijke slagvrouw! Dat konden we nou net niet gebruiken. Isabel werd teruggestuurd naar het rechtsveld, en Melissa of Silea werd door gestuurd naar het eerste honk. Thierry gaf namelijk aan de scheidsrechter aan dat ze met 4 wijd door mocht lopen. Er bestaan veel snode plannetjes, maar deze was wel erg snood!
De stand van zaken was dus: Stand 2 – 2. Gelijkmakende slagbeurt voor Delft. Twee nullen en alle honken vol. Ik ga de spanning eraf halen, want ik hou het niet meer. En dat terwijl ik de uitslag weet, moet je na gaan. Helaas sloeg ze de pitch van Bibi ver het linksveld in. Einde wedstrijd!

Of toch niet? Noa ziet de bal komen, trekt vol de sprint aan, en vangt hem. Joyce heeft haar kippenvelmomentje en de wedstrijd is nu echt afgelopen! De Blue Birds hebben pas voor de tweede keer dit seizoen geen winstpunten gepakt en Noa is de heldin van het verhaal.

Natuurlijk is in het diepte interview dat achteraf met Noa is gevoerd, nog gevraagd om een emotionele verklaring. Haar uitbundige uitleg was. Ach, viel wel mee toch? Was gewoon een vangbal.
Wat een antwoord van de Ronaldo van het dames-softbal. Een ingevallen aspirine, die na het alles beslissende punt zo nuchter is.

Hoe dan ook, ik zou zeggen. Waar is het feestje? Het antwoord moge duidelijk zijn. Volgende keer weer. Ik heb het al in mijn agenda staan. 21 augustus op het Natte Schapeduin om 11 uur. Niet tegen blauwe vogels maar tegen Roef! de haas. Wordt weer spektakel! Ik benderbij.

Gerard