Marshallhulp
Na de Tweede Wereldoorlog was de net opkomende honkbalsport op sterven na dood. In de hongerwinter waren de houten knuppels verstookt en van het leer van de handschoenen waren schoenen gemaakt. Pas in 1948 bracht Marshallhulp uit Amerika ook uitkomst voor de (her)oprichting van 20 Nederlandse clubs.  Her en der werden daarna steeds meer verenigingen opgericht, veelal door voetballers die, uit frustratie over de lange zomerstop, in die periode wilden gaan honkballen.

Jan Kieft

Oprichting
De belangrijkste voorwaarde om een vereniging op te mogen richten was de bondseis van minstens van 12 leden. En zo scharrelde het eerste bestuur onder initiatief van Jan Kieft een paar jaar later de benodigde leden bij elkaar en richtten ze op 15 januari 1952 de nieuwe vereniging Storks officieel op. De contributie van 2 gulden per maand werd persoonlijk geïnd, de derdehands handschoenen en ballen werden voortdurend gerecycled en de sweaters werden in de eigen kokerij wijnrood gekookt.

Snelle groei
Van 12 leden bij de oprichting in 1952 groeit de vereniging in de jaren daarna snel uit. In 1956 telt Storks 3 honkbalteams en er wordt een dames softbalafdeling opgericht. Het 1^e team komt inmiddels uit in de 3^e klasse. De Haagse derby’s worden gespeeld tegen ADO 2 en Laakkwartier 1. Promotie naar de tweede klasse, geholpen door een aantal uit de Antillen overgekomen spelers, volgt in 1959. De opmars hield aan. Tien jaar na de oprichting weet Storks de eerste klasse te halen. Storks telt dan  4 honkbal-, 3 softbal- en 4 jeugdteams.  De noodzaak om een geschikt, eigen veld te krijgen neemt toe.

Hoofdklasse
In 1964 kent Storks een crisisjaar. Veel leden zeggen op. Maar kort daarna zet de groei weer door. Storks moet zelfs een ledenstop toepassen. De dames promoveren naar de hoofdklasse en Storks verhuist. Opnieuw. Van 1965 tot 1975 delen ADO en Storks het complex Escamp III op de hoek van de Erasmusweg en de Dedemsvaartweg. Storks is inmiddels de 5^e vereniging van Nederland. 5000 betalende bezoekers komen dat jaar naar de wedstrijden. Hoewel de promotiewedstrijden tegen HCAW verloren gaan komt Storks door een fusie van 2 andere Hoofdklassers in 1967 toch op het hoogste niveau uit. Storks weet daar in 1970 zelfs tot de 2e plek door te dringen, het hoogste niveau ooit. Tot 1973 weet Storks zich in de Hoofdklasse te handhaven. De terugkeer laat daarna 39 jaar op zich wachten… De vereniging blijft onder het bezielend voorzitterschap van Hans Dijkstal en telt dan 11 teams, waaronder het eerste heren softbalteam binnen de vereniging.

Win Remmerswaal
Op het clubhuis hangt nog steeds het eerste en enige ‘retired’  spelersnummer van Storks: dat is het nummer van de ongelooflijk sterke pitcher, Winneke Remmerswaal, die tussen 1970 en 1974 uit kwam voor Storks. Daarna vertrok hij naar Amerika waar hij onder andere uit kwam in de Major League voor de Boston Red Sox. Aan zijn carrière kwam helaas al snel een einde door overmatig drank- en drugsgebruik. Over Wins’ tragische leven en honkbalcarrière, maakte Omroep West in 2010 een indringend portret.

Verhuizen
Op 7 juni 1975 verhuist Storks naar het Kijkduincomplex aan het Schapenatjesduin. Dat lijkt dan nog in niets op het ‘mooiste honk- en softbalcomplex van Nederland’. Een enorme konijnenplaag houdt de gemoederen op de kale vlakte de eerste tijd flink bezig. De aanwas van jeugdleden is enorm. Er komt een interregioteam om talenten te ontwikkelen en Storks kent het eerste peanutballteam. Storks groeit uit naar de grootste Nederlandse vereniging en telt bij het 25-jarig bestaan 25 teams.

Gezelligheid
De degradatie uit de Hoofdklasse deed veel honkbalvedetten naar andere verenigingen vertrekken. Het duurt nog vele jaren voor Storks honkbal weer mee zal doen op landelijk niveau. De gezelligheid wordt gedurende een aantal jaren belangrijker gevonden dan de prestaties, zo lijkt het. Er wordt onder meer gedacht om het 35 jarig bestaan op te luisteren met een ‘Lookhill Dome’, een overdekt softbalstadion. Van dat plan is niets meer vernomen…

Gloriejaren Softbal
In 1995 vindt de eerste van een serie Haagse Softbaldagen met een internationaal deelnemersveld plaats. Bij 750 jaar Den Haag in 1998 bezochten 5000 bezoekers het toernooi. In datzelfde jaar bereiken de softbalheren de Hoofdklasse. Tussen 2001 en 2007 veroveren de softballers maar liefst vijf keer de landstitel en zelfs twee keer de Europese clubtitel.

Dames Softbal
Vanaf 2007 komt Storks 1^e dames softbalteam uit in de 1^e klasse. In 2013 volgt promotie naar de Overgangsklasse. Maar het blijkt, ondanks financiële ondersteuning van sponsor Silicon, moeilijk om ieder jaar voldoende training- en coachingstaf te vinden én om het team bij elkaar te houden. Storks heeft last van de aanzienlijke wervingskracht van de softbalschool en softbalteams van de Blue Angels waardoor de eigen talentontwikkeling telkens stokt. Sinds dit jaar vindt op Storks uitsluitend recreatief softbal plaats. Storks werkt opnieuw via de jeugd aan talentontwikkeling Softbal en rekent er op dat op termijn weer softbal topsport mogelijk moet zijn

Brede vereniging met topsportambitie
De vereniging wordt door de KNBSB in 2013 in het zonnetje gezet: Storks is een ‘vitale vereniging’ met aandacht voor G Honkbal en dat levert het predikaat ‘Vereniging van het Jaar’ op.

In 2013 zet Storks met het beleidsplan Honkbal in de lift 2013-2017 in op een brede basis met topsportambitie. Dat plan leidt – veel eerder dan verwacht – tot promotie naar de Overgangsklasse in 2015. Al in 2016 kan Storks via play-offs promoveren naar de Hoofdklasse. Maar op dat moment wordt dat – financieel en sportief – te risicovol gevonden. Maar als in 2017 de kans zich opnieuw voordoet, besluiten het team en het bestuur er samen met de hoofdsponsor Silicon en met hulp van SSK voor te gaan. Vanaf seizoen 2018 komt Silicon Storks na 38 jaar weer uit in de Nederlandse Hoofdklasse.